Uruguay’a gitmeden önce (eski) Uruguay devlet başkanı Jose Mujica, Uruguay milli takımı ve coğrafi olarak nerede olduğu dışında pek bir şey bilmiyordum. Sosyal medyada yıllardır süregelen Uruguay çılgınlığı doğru muydu? Giderken herkes “Uruguay vatandaşlığı almadan dönme” türünden espriler yapıyordu. Bu kadar anlatıldığına göre kesin bir şeyler vardır diye Buenos Aires’te keyfimi bozup Colonia del Sacramento‘dan başlayarak kısa bir Uruguay turu yaparak kendim göreyim istedim. O kadar pozitif şey okumuştum ki sambacı kızlar tarafından karşılanacağımı falan sanıyordum 🙂
Uruguay Gezisi
Bir gün öncesinden Buquebus firmasından biletimi aldım (tek yön 30 dolar) ve sabah erkenden yola koyuldum. İlk durağım Plata Nehri’nin karşı kıyısındaki Colonia del Sacramento kenti. 2 ülke arasındaki yolculuk hızlı feribotla yaklaşık 1.5-2 saat sürüyor.
Deniz kıyısında sert rüzgarın yürümeyi zorlaştırdığı yoldan yavaşça yürüyerek Colonia kasabasına ulaştım. Sağlı sollu yüzyıllık çınar ağaçlarının süslediği Arnavut kaldırımlı taş sokaklar çıktı karşıma ama sokaklarda hiç kimse yoktu. Sanki veba salgını olmuş da bu büyüleyici kasabayı yıllar önce herkes terk etmiş. Kısa bir yürüyüşten sonra bir hostel buluyorum. Viajero Hostel‘in geceliği 12 dolar. Colonia del Sacramento’nun rengarenk eski evlerinden bir tanesi ve çok merkezi bir yerde. Aslında Colonia o kadar küçük ki her yer merkezi sayılır.
Hostelin dışında gitar çalıp şarkılar söyleyen yaşlı amcaları dinleyip hemen yemeğe çıkıyorum. Uruguay demek biraz da “et” demek. Restoranda chorizo Uruguayo (sosis) deniyorum. Zaten menüde etten başka bir şey yok. Sosisli ve yanında bir içecek için 6 dolar veriyorum ki Arjantin’e kıyasla çok daha pahalı burası.
Colonia del Sacramento
Colonia del Sacramento şehri 1680 yılında Portekizli vali Manuel Lobo tarafından kuruluyor. İlk ismi Colonia do Santissimo Sacramento. Stratejik yeri nedeniyle yıllarca bazen İspanyolların bazen de Portekizlilerin egemenliği altına giriyor. 1777 yılındaki anlaşmayla barış geliyor ve şehir İspanyol İmparatorluğu’nda kalıyor.
1995 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne alınan Uruguay’ın en eski şehrinin dar sokaklarında dolaşmaya başlıyorum. Her yere antika arabalar serpiştirilmiş ve gerçekten çok hoş gözüküyor. Eski şehir kapısından geçiyorum. Çok iyi korunmuş tarihi yapılar, sevimli evler ve Martiz kilisesi, 1857 yılında yapılmış bir deniz feneri, iskele, küçük bir yat kulübü ve yine ufak bir müzeyi geziyorum. 1-2 saat yavaş yavaş turladıktan sonra şehir bitiyor. Bu kadar mıydı? 🙂 Colonia çok küçük ve tüm şehiri 1-2 saatte doya doya gezmek mümkün.
İskelede güneşi batırdıktan sonra hostelime dönüp bir süre dinleniyorum. Sonra birden dışarıdan bağırışlar, sevinç çığlıkları, davul sesleri geliyor. Hıh! diyorum millet parti için havanın kararmasını bekliyormuş! Hemen dışarı koşuyorum; millet ellerinde Rusya bayrağına benzeyen bayraklar, seçim kutlamasına çıkmış. Efsanevi şansım bu sıkıcı şehirde de sürüyor ve bir bira kapıp kutlamaya katılıyorum. 🙂
Hayatta hiç seçim sevinci yaşayamamışım bari Uruguay’da yüzümüz gülsün be(!) Caddede bir aşağı bir yukarı marşlar söyleyerek ilerliyoruz. Kaybeden partinin binasının önünden geçerken balkondakilere nanik falan yapıyor bizim gruptakiler. Gerçekten çok sevimli Uruguaylılar. Özellikle Türkiye’den geldiğimi öğrenince çok sevinip bira ikram ediyorlar. 🙂 Birkaç saat eğlenip dağılıyoruz. Ben de şansımı daha fazla zorlamadan sabah erkenden daha eğlenceli olduğunu ümit ettiğim başkent Montevideo‘ya doğru yola çıkmaya karar veriyorum…
